Irakasleria ezagutzeko ordua heldu da maisu onenetariko baten eskutik.

Pasatu dira hiru urte ikasle- irakasle moduan ezagutzen garenetik, baina gure harremana zilarraren garaian hasi zela esan daiteke. Cirilo, nire gurasoen laguna, irakasletzat izan nuen bi urtez  gaztelaniazko irakasle hau. Izan dudan irakaslerik onena izan zen, baina ez akademikoki errendimendua ateratzen zigulako, baizik eta kritikaren bidetik inguratzen gaituen munduaren errealitatea ezagutzera eraman ninduelako. Jakin- mina pizteko trebetasuna zuen tipoa zen, klaserik astunenak interesgarrienak bihurtuz, eta denok aho zabalik usten gintuztenak.

Berarekin ordu beteko elkarrikezta horretan irakaslearen begietatik ikustera eraman ninduen, niretzat pentsa ezinak ziren erantzunak ematen zizkidalako. Bere ikaslea nintzen garaiari buruz hitz egiteko astirik ez izatea pena eman zidan, denbora aldetik justu zebilen eta. Hala ere irakasle moduan lehengoko urteetan bizitako anekdotak kontatu zizkidan, batzuk beste batzuk baino barregarriagoak zirenak.

Cirilori egindako elkarrizketa horretatik ateratako ondorioak, irakasle moduan jarduten hasten naizen momentuan erabili beharreko gomendioak bezala hartu nituen:

• Arazoen aurrean egin daitekeen gauzarik onena denbora pasatzen ustea da giroa lasaitu arte eta geroago jarrera lasai batetik arazoari konponbidea aurkitzen saiatu behar gara.
• Haurrak azterketa bat gainditzeko prestatu beharrean, beraien kuriositatea pizten saiatu behar gara.
• Gehien motibatuko nauena, ikasleengandik kalean jasotzen dugun agurra izango da, hori negatiboki markatu ez ditugula adierazikodigulako.
•  Pazientzia handia izatea, jakinda, ikasleen jarrera bere adinaren berezko dela.
•  Neskak zein mutilak berdin tratatzea, arrakasta akademikoaren gainetik dagoela, eta bien arteko elkar bizitza funtsezkoa dela bizitza praktikorako.